گوشی موبایل هوآوی مدل P10 VTR-L29 دو سیم کارت

قاب پشتی گوشی کاملا فلزی است و جلوه‌ی زیبایی دارد. منتقل‌شدن حسگر اثرانگشت به زیر نمایشگر، باعث زیبایی قاب پشتی شده؛ اما قاب جلویی را از تناسب خارج کرده است. هوآوی شبیه به سامسونگ فکر نمی‌کند و هنوز به حسگر اثرانگشت ارزش می‌دهد؛ شاید همین موضوع باعث شده تا جای مناسبی برای آن در نظر گرفته باشد. بالای قاب پشتی جایی برای دو دوربین گوشی و فلش آن‌ها در نظر گرفته‌ شده که با پوشش شیشه‌ای پوشانده شده است. یکی از مواردی که برایمان جالب بود، بافت فلز قاب پشتی است که مانع از به‌جا ماندن عرق، اثرانگشت و چربی روی این قاب می‌شود؛ البته این بافت مانع بزرگی در برابر خط‌و‌خش است.

شاسی اصلی، براق طراحی ‌شده است و گوشه‌های گرد آن تا جای ممکن پرداخت شده‌اند تا جلوه‌ی خوبی داشته باشند. مثل P9، کلید روشن/خاموش در این گوشی هم از نظر دیداری و لمسی متفاوت طراحی ‌شده است تا کاربر در هر شرایطی بتواند تفاوت آن با سایر کلید‌ها را حس کند یا ببیند. این کلید حاشیه‌ای باریک به رنگ قرمز دارد و هاشور‌هایش هنگام لمس، متفاوت‌بودنش را به رخ می‌کشد.

در مقایسه با گوشی‌های سامسونگ، حسگر اثرانگشت در P10 با کلید خانه یکپارچه نیست و تنها برای شناسایی انگشتتان کارایی دارد و نمی‌توانید از آن برای بازگشت یا رسیدن به صفحه‌ی اصلی کمک بگیرید؛ اما این تمام ماجرا نیست و هوآوی در بخش تنظیمات، گزینه‌ای را قرار داده که با کمک آن می‌توانید تمام عملیاتی کنترلی را با همین حسگر انجام دهید. در این حالت دیگر خبری از کلید‌های کنترلی مجازی نمایشگر نخواهد بود.

طراحی کلی گوشی مناسب هر سلیقه‌ای است و می‌تواند هر خریدار مشکل‌پسندی را راضی نگه دارد. در کنار این موضوع، وزن گوشی با توجه به اضافه‌شدن ظرفیت باتری‌اش در مقایسه با نسل قبلی؛ همان 145 گرم باقی‌ مانده است.

دلیل قانع‌کننده‌ای برای کم‌شدن اندازه‌ی نمایشگر P10 در مقایسه با P9 وجود ندارد. تنها موردی که شاید دلیل این موضوع باشد، انتقال حسگر اثرانگشت که حالا کلید چندقابلیتی هم می‌توان به آن گفت، به زیر نمایشگر است. نمایشگر از همان پنل‌های IPS-NEO مخصوص هوآوی استفاده می‌کند و تغییری در آن ایجاد نشده و اندازه‌اش همان 5.1 اینچ است. به خاطر همین کوچک‌شدنش حالا در هر اینچش چیزی حدود 432 پیکسل دارد.

مشخصات فنی را کنار بگذاریم، این نمایشگر به‌قدری خوب است که می‌توان در هر شرایطی به آن اعتماد کرد. روشنایی مناسب، نمایش کامل طیف رنگ‌هایی که در طبیعت می‌بینیم، دیدن ساده‌ی محتویات از زوایای خیلی باز و مناسب بودنش برای انجام هرگونه عملیات، ویژگی‌هایی هستند که در آن وجود دارند و نمی‌توان هیچ ایرادی به نمایشگر P10 وارد کرد.

دقیقا مثل میت ۹ جدید‌ترین پرچم‌دار هوآوی هم از نسل جدید تراشه‌های HiSilicon یعنی مدل Kirin 960 استفاده می‌کند. درحالی‌که P9 هم گوشی قدرتمندی بود و از پس اجرای تمام برنامه‌ها و بازی‌ها برمی‌آمد، این‌بار هوآوی یک تغییر بزرگ در تراشه‌ی 960 در مقایسه با 955 ایجاد کرده و آن هم استفاده از یک پردازنده‌ی گرافیکی جدید و قدرتمند است. این تراشه، پردازنده‌ی گرافیکی Mali-G71 را مدیریت می‌کند که در کنار پردازنده‌ی 8هسته‌ای، عملکرد P10 را در مقایسه با P9، نزدیک به ۵۰درصد بهبود بخشیده است.

با این تراشه،؛ عملکرد P10 با گوشی‌هایی مثل گلکسی S7 برابر شده است. اما مقدار رم گوشی در مقایسه با گوشی دو سال گذشته‌ی هوآوی، یعنی میت8 یکسان باقی‌ مانده و پیشرفتی نداشته است. شاید این مورد به خاطر بهبود عملکرد و اجرای عملیات در نسخه‌ی جدید اندروید باشد. برای این گوشی در حدود 64 گیگابایت حافظه‌ی داخلی در نظر گرفته‌ شده است؛ همچنین می‌توانید از شکاف سیم‌کارت دوم برای استفاده‌ی کارت حافظه‌ی میکروSD استفاده کنید.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، P10 به‌طور پیش‌فرض از اندروید ۷ نسخه‌ی نوقا استفاده می‌کند. هوآوی نسخه‌ی پنجم رابط کاربری Emotion UI را برای این گوشی در نظر گرفته است. جدا از امکانات جدید اندروید ۷، مثل امکانات شخصی‌سازی جدید، هوآوی یک سری امکان جدید به رابط کاربری اختصاصی خود اضافه کرده است. مهم‌ترین قابلیت جدید، امکان اضافه‌کردن «منوی برنامه‌ها» یا همان App Drawer است. در گوشی‌های شرکت هوآوی، آیکون تمام برنامه‌ها مثل رابط کاربری گوشی‌های آیفون، در صفحات اصلی پخش شده‌اند؛ ولی حالا در P10 این قابلیت وجود دارد که مثل دیگر گوشی‌های اندرویدی، فقط آیکون برنامه‌هایی را که نیاز دارید در صفحات اصلی قرار دهید.

حالت کلی دوربین P10 تفاوت زیادی با P9 ندارد؛ اما سنسور‌ها تغییر کرده‌اند تا کیفیت تصاویر را بهبود دهند. هوآوی هنوز به قراردادن دو دوربین که یکی از آن‌ها تصاویر سیاه‌و‌سفید ثبت کند، اعتقاد دارد. دو دوربینی که در P9 استفاده ‌شده بودند، سنسور‌های 12مگاپیکسلی داشتند و دوربینی که تصاویر سیاه‌و‌سفید ثبت می‌کرد، استفاده‌ی چندان زیادی نداشت؛ اما در P10 موضوع کمی فرق دارد. دوربین سیاه‌و‌سفید سنسوری 20 مگاپیکسلی دارد. هوآوی سعی کرده، نهایت مانور را روی این سنسور داشته باشد؛ به‌طوری که می‌توانید با P10 تصاویر 20مگاپیکسلی رنگی ثبت کنید (استفاده از جزئیات دوربین 12مگاپیکسلی و حسگر 20مگاپیکسلی) و البته به کمک این دو دوربین تا 2 برابر زوم اپتیکال داشته باشید، دقیقا مشابه کاری که اپل برای آیفون بزرگ‌ترش انجام داده بود.

هر دو دوربین دریچه‌ی دیافراگم f/2.2 دارند و طبق اطلاعات بعضی از سایت‌های نه‌چندان قابل‌اعتماد از سنسورهای لایکا استفاده می‌کنند (این مورد کاملا قابل تایید نیست). مجموعه‌ی دوربین P10 امکان ثبت تصاویر بوکه (عکاسی از سوژه با حالت تارکردن زمینه‌ی پشت)، تصاویر HDR، تصاویر سیاه‌و‌سفید، ضبط ویدیو‌های آهسته و سریع و همچنین‌ حالت‌های مختلف عکاسی مثل عکاسی با نور، پاناروما و HDR را فراهم می‌کند.

کیفیت تصاویر P10 در مقایسه با سایر دوربین‌های هم‌رده‌اش مناسب است؛ اما زمانی که نوبت به مقایسه با سایر پرچم‌داران بازار برسد، دوربین P10 حرفی برای گفتن ندارد و اصلا نمی‌توانید روی آن حساب باز کنید. تصاویر ثبت‌شده در هر حالتی نویز دارند که اصلا باکیفیت و شفاف به نظر نمی‌رسند. البته باید گفت تصاویری که در نور کافی به ثبت رسیده‌اند، جزئیات بیشتری دارند و ایراد کمتری می‌توان به آن‌ها گرفت.

دوربین سلفی P10 سنسوری 8مگاپیکسلی دارد و با توجه به دریچه‌ی دیافراگم f/1.9 تصاویر روشنی ثبت می‌کند. در مقایسه با دوربین اصلی، تصاویر دوربین سلفی کیفیت و روشنایی بیشتری دارند. دوربین سلفی P10 در هر شرایطی صورت شما را تشخیص می‌دهد که می‌تواند دلیل ثبت بهترین تصاویر ممکن باشد.

خرید یک پرچم‌دار به معنی خرید بهترین گوشی بازار نیست؛ حتی به معنی خرید بهترین گوشی یک برند هم نیست. چیزی که هوآوی امسال در P10 به آن توجه داشته، ساخت یک گوشی با نهایت کارایی و بازده ممکن است که کاربر بتواند با اعتماد کامل به خرید آن اقدام کند.